سوره غاشيه

سوره غاشيه

(هشتاد و هشتمين سوره قرآن)

«غايشه» به معناى پوشاننده و فراگيرنده، يکى از نام‌هاى روز قيامت است که در آيه نخست اين سوره ذکر و براى نام سوره انتخاب شده است. آن روز، فراگيرنده و احاطه‌کننده مردم از نظر هراس و وحشت و از نظر محاسبه و بررسى اعمال است.

سوره غاشيه سوره انذار و بشارت است به روز قيامت كه بر مردم از هر سو احاطه پيدا مى‌كند و در اين سوره قيامت را با شرح حال مردم توصيف مى‌كند از اين جهت كه به دو دسته تقسيم مى‌شوند سعيدها و شقى‌ها و هر طائفه‌اى در جايى كه برايشان آماده شده مستقر مى‌گردند؛ يكى در بهشت و ديگرى در دوزخ و رشته كلام بدينجا كشيده مى‌شود كه رسول خدا (ص) را دستور مى‌دهد كه مردم را تذكر دهد به اينكه مقام ربوبى چه فنونى از تدبير در اين عالم بكار برده، فنونى كه هر يك دلالت دارد بر ربوبيت او براى همه عالم و براى خصوص ايشان و اين كه بازگشت ايشان به سوى او و حسابرسى اعمالشان با او است. گفته شده: اين سوره به شهادت سياقى كه آياتش دارد در مكه نازل شده است‌.

ويژگي‌هاى سوره غاشيه:

1. داراى 26 آيه، 72 يا 92 کلمه و 320، 331 يا 382 حرف است.

2. در ترتيب نزول، شصت و هشتمين و در مصحف شريف هشتاد و هشتمين سوره است.

3. پس از سوره ذاريات و پيش از سوره کهف و پيش از هجرت در مکه نازل شد و آيه مدنى ندارد.

4. از نظر شمار آيات از سوره‌هاى مفصل و از نوع اوساط آن به‌شمار مى‌آيد.

5. برخى گفته‌اند آيه 22 اين سوره((لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ))با «آيه سيف» نسخ شده است.

مهم‌ترين مطالب سوره غاشيه:

1. رستاخيز و احوال و اوصاف آن روز؛

2. بيان سرنوشت انسان‌هاى نيک و بد و اشاره به چهره‌هاى شاداب و افسرده آنان؛

3. نشانه‌هاى توحيد؛

4. بيان مهم‌ترين وظايف پيامبران (ع) .