سوره زلزله

سوره زلزال

(سوره زلزله)

(نود و نهمين سوره قرآن)

در اين سوره سخن از قيامت و زنده شدن مردم براى حساب است، و به بعضى از علامت‌هاي قيامت اشاره شده، كه يكى زلزله زمين، و يكى ديگر سخن گفتن زمين از حوادثى است كه در آن رخ داده است.

خداوند در آيه اول اين سوره، وقوع زمين‌لرزه مهيب را هنگام قيامت بيان مى‌کند؛ زلزله‌اى که در پى آن برانگيختن مردم براى روز دادرسى عمومى در محشر و پاداش خوبى‌ها و کيفر بدى‌ها است. نام ديگر اين سوره «زلزله» است. نام «زلزال» يا «زلزله» از همين آيه نخست گرفته شده است.

ويژگي‌هاى سوره زلزال:

1. هشت آيه به عدد کوفى، 9 آيه به عدد مکتب‌هاى تفسيرى ديگر، 35 کلمه و 119، 149 يا 158 حرف دارد.

2. در ترتيب نزول، نود و سومين و در قرآن نود و نهمين سوره است.

3. پس از سوره حديد و پيش از سوره نساء و پس از هجرت در مدينه نازل شد.

4. پس از سوره حمد، يکى از هفده سوره کوتاه قرآن است.

5. گفته‌اند نسخى در آيات آن رخ نداده است.

مطالب سوره زلزال:

1. خبر زلزله بسيار شديد در آستانه برپايى قيامت؛

2. بيرون ريختن و پيدايى تمام ذخاير زيرزمينى براثر زمين‌لرزه؛

3. به‌پاخاستن انسان از قبر و وحشت او براثر زلزله؛

4. شهادت زمين بر معاصى و طغيان ستمگران؛

5. خبر از حشر انسان‌ها و حضور در دادگاه الهي.