سُوَر متضمن ناسخ و منسوخ

سُوَر متضمن ناسخ و منسوخ

(سوره‌هاى داراى آيات ناسخ و منسوخ)

سوره‌هاى قرآن به اعتبار اشتمال بر آيه ناسخ يا منسوخ، چهار قسم مى‌شوند:

1. برخى سوره‌ها فقط ناسخ دارند؛

2. برخى ديگر فقط منسوخ دارند؛

3. بعضى هم ناسخ دارند و هم منسوخ؛

4. تعدادى نه منسوخ دارند و نه ناسخ.

به آن دسته از سوره‌هاى قرآن که در آن‌ها آيات ناسخ و منسوخ هر دو آمده باشد «سُوَر متضمن ناسخ و منسوخ» مى‌گويند و آن‌ها 31 يا 32 سوره و عبارتند از:

بقره؛ آل‌عمران؛ نساء؛ مائده؛ اعراف؛ انفال؛ توبه؛ ابراهيم؛ نحل؛ بنى‌اسرائيل؛ مريم؛ طه؛ انبياء؛ حج؛ مؤمنون؛ نور؛ فرقان؛ شعراء؛ احزاب؛ سبأ؛ مؤمن؛ شوري؛ محمد (ص) ؛ ذاريات؛ طور؛ واقعه؛ مجادله؛ ممتحنه؛ مزّمّل؛ مدّثّر؛ تکوير؛ عصر.

زرکشى در البرهان فى علوم القرآن، اين قسم را شامل 31 سوره دانسته، ولى هنگام شمارش، 32 سوره را نام برده است، شايد بدين سبب که ميان انفال و برائت با بسم الله جدا نشده آن دو را يک سوره بحساب آورده است.