سُوَر سجده

سُوَر سجده

(سوره‌هاى داراى سجده واجب يا مستحب)

در مجموع قرآن مجيد پانزده آيه وجود دارد است كه مستحب يا واجب است انسان هنگام خواندن يا شنيدن آن‌ها سجده کند، به چنين سجده‌اي سجده تلاوت گفته مي‌شود و چهارده سوره‌اي که اين پانزده آيه را در خود جاي دادهاند را سور سجده يا سور سجده دار ناميده‌اند.

شافعى در همه آن‌ها سجده را مستحبّ مى‌داند و ابو حنيفه در همه آنها به وجوب فتوى داده است. امّا شيعه به پيروى از ائمه اطهار عليهم السّلام فقط در چهار مورد از آن‌ها سجده را واجب مى‌داند كه به محض خواندن يا شنيدن آن سجده واجب است: اول: آيه پانزدهم از سوره الم سجده، دوم: آيه سى و هفتم از سوره فصلت، سوم: آيه شصت و دوم از سوره النجم، چهارم: آيه نوزده از سوره علق، و در يازده مورد باقي مانده سجده مستحبّ مى‌باشد. اين يازده مورد در ده سوره قرآن قرار داشته و عبارتند از: سوره: اعراف آيه206؛ سوره رعد آيه 15؛ سوره نحل آيه 49؛ سوره بنى اسرائيل (اسراء) آيه 107؛ سوره مريم آيه 58؛ سوره حجّ آيه 18 و آيه 77؛ سوره فرقان آيه 60؛ سوره نمل آيه 26؛ سوره ص آيه 24؛ سوره انشقاق آيه 21.

نيز ر.ک: سُوَر عزائم.