سماع قرآن

سماع قرآن

(شنيدن قرائت قرآن)

«سَمع» در معاني متفاوتي همچون: قوه شنوايي، شنيدن (که فعل قوه شنوايي) است و گوش (آلت شنيدن) بکار رفته است. و «سَماع» عبارت است از: صرف شنيدن هر چند بدون اراده باشد. اما «استماع» مصدر باب «استفعال»، و به معناي گوش سپردن همراه با پذيرش قلبي است كه بدون اعمال اراده حاصل نمي‌شود.

در احاديث اسلامى (از شيعه وسنى) فضيلت فراوان براى شنيدن (سماع) و گوش فرادادن به قرآن (استماع) ذکر شده است و منابع علوم قرآنى نيز برخى از اين احاديث را نقل کرده‌اند. به مضامين برخى از اين احاديث اشاره مي‌کنيم:

1. خداوند از مستمع قرآن بلاى آخرت و از تلاوت‌کننده آن بلاى دنيا را دفع خواهد کرد.

2. تلاوت‌کننده و گوش فرادهنده به قرآن در پاداش مساوى‌اند.

3. کسى که فقط يک حرف از کتاب خدا بشنود، برايش يک حسنه نوشته و يک گناه از او محو و يک درجه به او عطا مي‌شود.

طبق احاديث، هنگام تلاوت قرآن، ديگران بايد سکوت کنند.

نيز ر.ک: فضيلت استماع قرآن.