نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 2417
زبور ( قرآن )
زبور ( قرآن )
(يکى از اسامى و صفات قرآن)
اين وصف، برگرفته از آيه 105 سوره انبيا
است:((وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِى الزَّبُورِ مِن
بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ) . )«زبور» به معناى هرگونه کتاب و نوشته است. برخى گفتهاند زبور به معناى
کتاب مشتمل بر مواعظ و حکمتها است.
درباره معنا و مقصود «زبور» و «ذکر» در آيه فوق چند قول وجود دارد:
1. «زبور» تمام کتابهاى انبياى پيشين و «ذکر» لوح محفوظ يا همان امالکتاب
است.
2. «زبور» کتابهاى آسمانى نازل شده پس از تورات و «ذکر» تورات است.
3. «زبور» زبور حضرت داوود؛ و «ذکر» تورات حضرت موسى است.
4. «زبور» قرآن؛ و «ذکر» تورات است.
بنابر احتمال و قول چهارم، «زبور» از جمله اوصاف قرآن خواهد بود.
شايد علت نامگذارى قرآن به «زبور» اشتمال آن بر مواعظ و حکمتها است. همچنين
چون قرآنکريم به اراده الهى در يک کتاب جمع شده، از قرآن به «زبور» تعبير شده است.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 276
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 181
[3]قرشي بنابي ، علي اكبر ، 1307 -;قاموس
قرآن;جلد3;صفحه 154
[4]طبرسي ، فضل بن حسن ، 468 - 548ق;مجمع
البيان فى تفسيرالقرآن;جلد7;صفحه 119
[5]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد13;صفحه
(516-517)
[6]فخر رازي ، محمد بن عمر ، 544 - 606ق.;التفسيرالكبير;جلد22;صفحه
229
[7]راغب اصفهاني ، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات
فى غريب القرآن;صفحه 210
[8]طباطبايي ، محمد حسين ، 1281 - 1360;الميزان
في تفسير القرآن;جلد14;صفحه 329
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 2417