نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 2395
روايت (قرائت)
روايت (قرائت)
(شيوه قرائت منسوب به راويان از ائمه
قرّاء)
برخي از اصطلاحات علوم قرآني، مربوط به
سند قرائت (در علم قرائات) است. وقتي ميخواهند در موارد اختلافي، قرائتي را به يکي
از ائمه قرّاء نسبت دهند از واژه «قرائت» استفاده ميکنند، مثل: قرائت حمزه،
قرائت عاصم، قرائت کسائي و....
اما وقتي ميخواهند آن را به راويانِ بي واسطه يا با واسطه ائمه قرّاء
نسبت دهند از واژه «روايت» استفاده ميکنند، مثل: روايت حفص از عاصم، و روايت ورش از
نافع.
و در صورتي که افراد نقل کننده از راويان ائمه قراء متفاوت باشند، براي
نسبت دادن قرائت به هر يک از آنها از اصطلاح «طريق» استفاده ميکنند، مثل: «طريق» ابي
نشيط به «روايت» قالون از «قرائت» نافع، و طريق ازرق از روايت ورش از قرائت نافع.
به طور خلاصه، در موارد اختلافي، براي آنچه به هر يک از ائمه قرّاء نسبت
داده شود اصطلاح «قرائت» به کار ميرود، و براي آنچه به ناقلان- با واسطه يا بي واسطه-
از ائمه قرائت منسوب است اصطلاح «روايت» به کار ميرود، و براي آنچه به طبقه بعدي-
که از راويان اخذ ميکنند- منسوب است از اصطلاح «طريق» استفاده ميکنيم.
البته گاهي در موارد روايت، از اصطلاح قرائت استفاده کردهاند، چنان که
گاهي به جاي روايت، اصطلاح طريق را به کار بردهاند.
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 2395