روايات تفسيري

روايات تفسيري

(روايات معصومان (ع) درباره آيات)

«روايات تفسيرى» يا «احاديث تفسيري» که از مصادر فهم قرآنند، پس از خود قرآن که مبيّن خويش است نقش ارزنده‌اى در تفسير و تبيين کلام الهى دارند. اين احاديث از پيامبر اکرم (ص) و ائمه هدى (ع) نقل شده‌اند.

مسلم است شخص پيامبر (ص) بنابر وظيفه خويش آيات مجمل قرآن را بيان مى‌کردند، و هر گاه براى صحابه مشکلى پيش مى‌آمد، به پيغمبر اکرم (ص) رجوع مى‌کردند، و حضرت ايشان را در فهم مشکلات قرآن يارى مى‌داد.

بررسى تحولات و تطورات بحث‌هاى تفسيرى و علوم قرآنى به خوبى نشان مى‌دهد که اعتماد مسلمانان صدر اسلام و دانشمندان اسلامى آن دوران در درک و فهم قرآن، به احاديث و روايات پيامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) و اصحابشان درباره تفسير قرآن بوده است، و به دليل اتصال آن‌ها به سرچشمه وحى -همچون متن قرآن- همگان آن‌ها را بى چون و چرا مي‌پذيرفتند.

تفسير قرآن‌کريم در عصر صحابه که در نيمه دوم قرن اول هجرى بيشتر رواج يافته بود، جنبه روايى و اثرى داشته و بر روايات، احاديث و تقرير نبى اکرم (ص) استوار بوده است.

برخى از دانشمندان اهل‌سنّت در تفسير، اقوال صحابه را از روايات نبوى مى‌شمارند؛ زيرا صحابه علم قرآن را از مقام رسالت آموخته‌، بعيد مى‌دانند که آن‌ها چيزى از خودشان گفته باشند.

ولى شيعه فقط اقوال پيامبر (ص) و ائمه (ع) را حجت دانسته، اقوال صحابه و تابعين را حجت و از احاديث تفسيرى نمي‌داند.