حكم (قرآن)

حكم (قرآن)

(يکى از اوصاف قرآن)

در آيه‌اى از قرآن «حکم» بر قرآن اطلاق شده است: (وَكَذَلِكَ أَنزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا)((رعد// 37) . )

دو معناى متفاوت براى «حکم» در لغت ذکر شده است:

1. به معناى دستورالعمل قطعى با قضاوت مخصوص در امور مورد اختلاف؛

2. به معناى حکمت.

بنا بر معناى اول، قرآن مجيد از اين جهت که شامل احکام الزامى است و در امور اختلافى ميان مردم قضاوت مى‌کند، حکم ناميده شده است.

و بنا بر معناى دوم، قرآن به دليل دربرداشتن معارف الهى، برآن «حکم» اطلاق شده است. امين‌الاسلام طبرسى مى‌نويسد: «قرآن را از آن رو «حکم» گفته‌اندکه در آن، احکام الهى وحلال و حرام بيان شده است».