حرف مبحوح

حرف مبحوح

(حرف «ح»؛ عامل فشار به حلق به سبب قوّت و شدت تلفظ)

«بُحَّه» به معناى خشونت و گرفتگى صدا و از صفات عارضى و فرعى است. به حرف داراى صفت بُحّه «حرف مبحوح» مى‌گويند.

اين صفت مخصوص حرف «ح» است؛ زيرا هنگام اداى آن، چون قوت و شدت تلفظ دارد، به حلق فشار وارد مي‌شود و با صدايى خشن و گرفته تلفظ مى‌شود.

در مقابل اين حرف، حرف «هـ» قرار دارد که با سَبُکى ادا مى‌شود و داراى صفت اخفا است.