جهارت

صفت جهر

(جهارت)

(بلندى صداى حنجره ناشى از ارتعاش تارهاى صوتى؛ يکى از صفات اصلى حروف)

«جهر» در لغت به معناى آشکار بودن و آواز بلند و در اصطلاح تجويد عبارت است از بلندى صداى حنجره در نتيجه ارتعاش تارهاى صوتى هنگام اداى حرف.

حروف داراى صفت جهر را حروف «مجهوره» مي‌گويند. در اين حروف، به دليل قوّت حرف در ذات و اعتماد زياد بر مخرج ادا، نَفَس هنگام تلفظ قطع مى‌شود و در نتيجه آوايى بلند شنيده مى‌شود؛ مانند: اض، حق و….

صفت «جهر» در مقابل صفت «همس» از جمله صفات اصلى يا متضاد حروف به شمار مى‌آيد.

نيز ر.ک: حروف مجهوره.