آيه 006 احزاب

آيه اولي‌الارحام

(آيه 006 احزاب)

(آيه 6 سوره احزاب، در باره اولويت خويشاوندان سهيم در ارث)

به آيه 6 سوره احزاب آيه اولى الارحام مى‌گويند:((النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِى كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُم مَّعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِى الْكِتَابِ مَسْطُورًا) ؛ )پيامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [و نزديكتر] است و همسرانش مادران ايشانند و خويشاوندان [طبق] كتاب خدا بعضى [نسبت] به بعضى اولويت دارند [و] بر مؤمنان و مهاجران [مقدمند] مگر آنكه بخواهيد به دوستان [مؤمن] خود [وصيت‌يا] احسانى كنيد و اين در كتاب [خدا] نگاشته شده است.

در اين آيه به مسئله اولويت خويشاوندان در ارث، اشاره شده است.

در آغاز اسلام که مسلمانان براثر هجرت، پيوند خود را با بستگانشان گسسته بودند، قانون ارث براساس هجرت و مؤاخات تنظيم شده بود؛ يعنى مهاجران از يکديگر يا از انصار که با آن‌ها پيوند برادرى بسته بودند، ارث مى‌بردند. اين حکم، موقت بود که با گسترش اسلام و برقرارى بسيارى از روابط گذشته خويشاوندي، ديگر ادامه اين حکم ضرورتى نداشت؛ لذا آيه اولواالارحام نازل شد و اولويت الزامى خويشاوندان در ارث را تثبيت کرد.