آيات آفاقي

آيات آفاقي

(نشانه‌هاى وجود خداوند و اوصاف کمال وي در مخلوقات)

واژه افق به معناى ناحيه و طرف، و جمع آن آفاق است. کلمه افق دو بار (آيه 7 سوره نجم و آيه 23 سوره تکوير) ، و کلمه آفاق يک بار در قرآن (آيه 53 سوره فصلت) به کار رفته است.

مراد از آيات آفاقى، آفرينش خورشيد، ماه و ستارگان با نظام دقيق حاکم بر آن‌ها، و نيز آفرينش انواع جانداران، گياهان، کوه‌ها و درياها با شگفتى‌هاى بي‌شمارش که هر يک، آيه و نشانه‌اى بر حقانيت، علم، حکمت و ساير اوصاف کمال خداوند است.

خداوند متعال در اين باره چنين مي‌فرمايد:((سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِى الْآفَاقِ وَفِى أَنفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ) ؛ )به زودى نشانه‌هاى خود را در افقها[ى گوناگون] و در دلهايشان بديشان خواهيم نمود تا برايشان روشن گردد كه او خود حق است آيا كافى نيست كه پروردگارت خود شاهد هر چيزى است (فصلت// 53) .

مفسران عامّه و خاصّه در بيان مراد خداوند از آيات آفاقي سخنانى گفته‌اند از جمله:

1. افلاک، ستارگان، عناصر چهارگانه و مواليد سه‌گانه (معدن، نبات و حيوان) .

2. فتح نواحى اطراف مکه.

3. حوادث خارق‌العاده‌ مقارن ظهور پيامبر اکرم (ص) و پس از آن در خارج از مکه.

4. وقايعى که در امت‌هاى گذشته رخ داده و نشانه قدرت الهى است.

5. سرنوشت امت‌هايى که انبياى الهى را تکذيب کردند.

نيز ر.ک: آيات انفسي.