نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1775
تفسير تابعين
تفسير تابعين
(آراى تفسيرى تابعين)
تابعين، ابتدا براساس قرآن کريم، سنت
نبوي، اقوال صحابه و پس از آن، تدبر و تعقل خود در قرآن، قرآن را تفسير ميکردند.
در اين باره که حکم تفسير تابعان چيست
و آيا جايى که نصى از کتاب، سنت و قول صحابى در دست نيست، قول تابعى ميتواند در تفسير
قرآن معتبر باشد، به سه نظريه برميخوريم:
1. جواز مطلق؛
2. عدم جواز مطلق؛
3. قول به تفصيل: اگر تابعى در بيان مسئله
تنها باشد و شاهد يا مؤيدى نداشته باشد قول وى مردود است؛ اما اگر تابعين بر يک قول
اجتماع کنند، بيشک حجّت است. البته اگر دستهاى از تابعين بر مطلبى اجماع کنند و دستهاى
ديگر بر خلاف آن، قول هيچکدام حجت نيست.
زرکشى ميگويد: از احمد بن حنبل دو قول
در رجوع به اقوال تابعين نقل شده، و ابن عقيل هم قائل به منع رجوع شده و همين نظر از
شعبة بن حجاج نقل شده، اما عمل مفسران بر خلاف اين است و در کتابهاى خود اقوال تابعين
را حکايت ميکنند.
نيز ر.ک: تفسير عصر تابعين؛ مفسران تابعين.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 158
[2]ذهبي ، محمد حسين،-1977م.;التفسيروالمفسرون;جلد1;صفحه
(131-132)
[3]عك ، خالد عبد الرحمان;الفرقان والقرآن;صفحه
(345-347)
[4]عميدزنجاني ، عباسعلي ، 1316 -1390.;مبانى
وروشهاى تفسيرقرآن;صفحه 51
[5]كمالي دزفولي ، علي ، 1292 -;تاريخ تفسير;صفحه
(38-51)
[6]معرفت ، محمد هادي ، 1309 -1385.;التفسيروالمفسرون
فى ثوبه القشيب;جلد1;صفحه 311
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1775