تفاسير اشاري

تفاسير اشاري

(کتاب‌هاى تفسير با رويکرد تأويلى مشتمل بر اشارات معنوى و عرفانى)

تفسير اشاري، حاوى اشاراتى خفي؛ اما آشکار براى ارباب سلوک، و نيز تأملاتى است که به ذهن مفسر عارف خطور مي‌کند؛ مانند:

1. بيان المعاني تأليف عبدالقادر ملا حويش آل‌غازى العانى (م 1355 ق)، که بر اساس ترتيب نزول تدوين شده است؛

2. انوار درخشان در تفسير قرآن (الأنوار الساطعة فى تفسير القرآن) به زبان فارسي، تأليف سيد محمد بن سيد على حسينى نجفى همدانى (1322-1418ق) از علماى اماميه؛

3. تفسير القرآن الکريم اثر صدرالمتألهين شيرازى (979-1050 ق) از بزرگ‌ترين حکما و علماى شيعه؛

4. تفسير المظهري، به زبان عربي، تأليف قاضى محمد ثناءالله عثمانى مظهرى (م 1225 ق) حنفى مذهب؛

5. روح‌البيان به زبان عربي، تأليف شيخ اسماعيل حقى بروسوى (م 1137 ق) از سرزمين ترکيه؛

6. الغيب و الشهادة، تأليف محمدعلى بازودى از علماى شيعه اثناعشري؛

7. الفواتح‌الالهية و المفاتح‌الغيبية، تأليف نعمت‌الله بن محمود نخجوانى (م 920 ق) از علماى اهل‌سنت؛

8. لباب التأويل فى معانى التنزيل، تأليف علاء‌الدين شيخى بغدادى معروف به خازن، عالم شافعى مذهب؛

9. لطائف‌الاشارات تأليف ابوالقاسم عبدالکريم بن هوازن قشيرى (م 465 ق)؛

10. مواهب‌الرحمان فى تفسير القرآن، تأليف سيد عبدالاعلى موسوى سبزوارى از علماى اماميه؛

11. غرائب القرآن و رغائب الفرقان (تفسير نيشابوري)، تأليف نظام الدين حسن بن محمدبن حسين قمى نيشابورى معروف به نظام اعرج (زنده تا سال 730 ق)؛

12.(روح المعانى فى تفسير القرآن العظيم و السبع المثاني (تفسير آلوسي)، تأليف سيد محمودبن عبدالله بغدادى حسنى حسينى (م 1270 ق)؛ )

13. تفسير شوشتري، تأليف ابومحمد سهل بن عبدالله تسترى (م 383ق)؛

14. تفسير ابن‌عربي، منسوب به محيي‌الدين بن عربى (560-638ق).

نيز ر.ک: تفسير اشاري؛ مفسران اشاري.