آيات معاهده

آيات معاهده

(آيات دالّ بر مشروعيت عهد و پيمان)

معاهده از ريشه عهد به معناى پيمان بستن است؛ پيمانى که عمل و مراعات آن لازم است.

در قرآن کريم بر مسئله عهد و پيمان و وفاى به آن تأکيد بسيارى شده است. آيات بيانگر مشروعيت معاهده و تأييد و تقريرکننده آن را آيات معاهده مى‌نامند.

در آيات 34 سوره اسراء((وَأَوْفُواْ بِالْعَهْدِ) ، 152 سوره انعام)(وَبِعَهْدِ اللّهِ أَوْفُواْ) و 91 سوره نحل (وَأَوْفُواْ بِعَهْدِ اللّهِ)(به مشروعيت عهد و لزوم عمل به آن تصريح شده و آيه 27 سوره بقره)(الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ…)(عمل نکردن به عهد را نکوهش کرده است. )

و نيز در آيات: 117 سوره بقره، 1 سوره مائده، 56 سوره انفال، 8 سوره مؤمنون، 54 سوره مريم، 2 و 3 سوره صف و 32 سوره معارج به مسئله عهد و پيمان اشاره شده است.

همچنين آياتى از قرآن، معاهدات پيامبر اکرم (ص) با مشرکان و يهوديان و ديگر طوايف را تقرير و تأييد کرده است که عبارتند از:

آيات 89 و 90 سوره نساء:((... فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدتَّمُوهُمْ وَلاَ تَتَّخِذُواْ مِنْهُمْ وَلِيًّا وَلاَ نَصِيرًا)إِلاَّ الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَىَ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ) ، آيات 72 و 92 سوره انفال و 10 سوره ممتحنه.