نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1319
تأكيد(عام)
تأكيد(عام)
(لفظ دالّ بر تقرير و تأکيد يک مطلب)
بعضى کلمات در اِعراب، استقلال ندارند؛
بلکه اعراب آنها تابع اعراب کلمه ديگرى است که آن را «متبوع» مىگويند. «تأکيد»، تابعى است که براى تقرير و تأکيد مقصود (متبوع)
آورده مىشود، و آن بر دو گونه است: لفظى و معنوى؛ مانند:((فَسَجَدَ الْمَلآئِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ))پس فرشتگان همگى يكسره سجده كردند
(حجر// 30) با آوردن «کلهم» و «اجمعون» تأکيد صورت گرفته است.
نيز ر.ک: ادات تأکيد؛ تأکيد لفظي؛ تأکيد معنوى.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه (384-405)
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه (221-224)
[3]طالقاني،كمال الدين;اصول قواعدعربى;صفحه
208
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1319