نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1299
بلاغ ( قرآن )
بلاغ ( قرآن )
(يکى از سامى قرآن)
«بلاغ و بلوغ» در لغت به معناى رسيدن به انتها و مقصد است؛ اعم از آن که
مکان باشد يا زمان يا چيز شناختهشده ديگر. گاهى نزديک شدن به مقصد را نيز «بلاغ» مىگويند.
راغب مىگويد: با آن که بلاغ، مصدر ثلاثى است، ولى به معناى تبليغ و کفايت
نيز آمده است.
چون قرآن پيام خداوند را به بشر براى تأمين احتياجات و تکامل آنان ابلاغ
ميکند و نيز مردم با آن به امر و نهى الهى مىرسند و براى رسيدن به رستگارى بهآن
تمسک مىجويند، «بلاغ» ناميده شده است.
در آيه 52 سوره ابراهيم چنين آمده است:((هَذَا بَلاَغٌ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُواْ)…) . عنوان بلاغ تنها در اين آيه براى قرآن آمده است
که البته در اين باره نيز اختلاف است؛ برخى گفتهاند مشاراليه «هذا» قرآن است، برخى
ديگر معتقدند مشاراليه «هذا» سوره ابراهيم و آيات 49 - 51 است.
[1]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال
القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه 175
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 181
[3]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه (280-36)و279
[4]راغب اصفهاني ، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات
فى غريب القرآن;صفحه 58
[5]فخر رازي ، محمد بن عمر ، 544 - 606ق.;التفسيرالكبير;جلد19;صفحه
149
[6]طباطبايي ، محمد حسين ، 1281 - 1360;الميزان
في تفسير القرآن;جلد12;صفحه 90
[7]طبرسي ، فضل بن حسن ، 468 - 548ق;مجمع
البيان فى تفسيرالقرآن;جلد6;صفحه 96
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1299