بصائر ( قرآن )

بصائر ( قرآن )

(يکى از اسامى قرآن)

«بصائر» جمع بصيرت به معناى بينش است و بر چيزهايى مانند «دليل و پند» اطلاق مي‌شود که باعث بينش عقل و دل مى‌شوند.

«بصائر» يکى از اسامى قرآن است: (قَدْ جَاءكُم بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمْ...) ؛ به راستى رهنمودهايى از جانب پروردگارتان براى شما آمده است. (انعام// 104؛ اعراف// 203؛ جاثيه// 20) .

قرآن کريم از اين نظر «بصائر» ناميده شده است که به انسان توانايى درک حقايق عالم را ارزانى داشته، به او امکان مى‌دهد راه هدايت را ببيند و باطل را جدا کند و بشناسد تا در انديشه‌هاى خود دچار اشتباه و انحراف نشود. و به همين دليل نيز نام ديگر قرآن را «تبصره» گفته‌اند:((تَبْصِرَةً وَذِكْرَى لِكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ) ؛ )[تا] براى هر بنده توبه‌كارى بينش‌افزا و پندآموز باشد (ق// 8) .