ايمان ( قرآن )

ايمان ( قرآن )

(يکى از اسامى قرآن کريم)

يکى از اسامى قرآن «ايمان» است:((رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِى لِلإِيمَانِ أَنْ آمِنُواْ بِرَبِّكُمْ) ؛ )پروردگارا ما شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرا مى‌خواند كه به پروردگار خود ايمان آوريد (آل‌عمران // 193) .

زرکشى از ابوالمعالى عزيزى، معروف به شيذله 55 اسم براى قرآن نقل مى‌کند که يکى از آن‌ها «ايمان» است؛ اما سيوطى در عين نقل اين اسامي، «منادي» را در آيه از اسامى قرآن شمرده است. و نظر برخى مفسران که «منادي» را حضرت رسول (ص) يا قرآن مى‌دانند که دعوتگرى و منادى بودنش هنوز هم ادامه دارد، تأييدى بر نظر سيوطى است.

نيز ر.ک: منادى (قرآن) .