ايقاع سبب موقع مسبب

اطلاق سبب بر مسبب

(ايقاع سبب موقع مسبب)

(ذکر سبب و اراده مسبب؛ از اقسام مجاز لغوى)

«اطلاق سبب بر مسبب» -از اقسام مجاز لغوي- را از علاقات مجاز نيز شمرده از آن به «علاقه سببيت» تعبير آورده‌اند؛ مانند: (مَا كَانُواْ يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ) ؛ آنان توان شنيدن [حق را] نداشتند (هود// 20) .

مفسران «سمع» را به معناى «قبول و عمل» تفسير کرده‌اند؛ درحالى که شنيدن، سبب و مقدمه براى قبول و عمل است؛ پس سبب (سمع) بر مسبب (قبول و عمل) اطلاق شده است.