نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1175
الهام ( وحي )
الهام ( وحي )
(القاى معنا در قلب؛ از انواع وحى مباشرى)
«الهام» در لغت به معناى بلعيدن، نوشيدن، اعلام و در دل افکندن چيزى است.
راغب مىگويد: الهام، القاى چيزى از جانب خداوند در قلب است؛ مانند سخن
حضرت رسول (ص) : «ان الروح الامين نفث فى روعى».
الهام در اصطلاح، القاى معنا در دل از
طريق فيض و بدون اکتساب، و از گونههاى وحى مباشرى است و در آياتى از قرآن کريم از
آن ياد شده است؛ مانند:
1.(وَأَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ...)((قصص// 7) که به الهام خودآگاه اشاره دارد؛ )
2.(وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِى مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا...)((نحل// 68) که به الهام غريزى و ناخودآگاه اشاره
مىکند. )
گفتنى است که الهام گاهى به معناى وحى
و گاهى درباره مفهومى مقابل وحى که مميزاتى ندارد به کار برده مىشود.
[1]ابن منظور ، محمد بن مكرم ، 630 -
711ق.;لسان العرب;جلد11;صفحه 345
[2]تهانوي ، محمد اعلي بن علي ، - 1158؟ق.;كشاف
اصطلاحات الفنون والعلوم;جلد1;صفحه 256
[3]اعلمي ، محمد حسين ، 1281 -;دائرة المعارف
الشيعية العامة;جلد2;صفحه 322
[4]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
145
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 1175