اِعراض از صريح حكم

اِعراض از تصريح به حكم

(اِعراض از صريح حكم)

(خوددارى از تصريح به حکم)

«اِعراض» يکى از اسلوب‌هاى بلاغى و بديعى قرآن است که در آن متکلم از اظهار حکم صريح اعراض کرده، آن را مبهم مى‌گذارد؛ مانند:

1.((... وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ وَكَانَ اللّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا) ؛ )و هر كس [به قصد] مهاجرت در راه خدا و پيامبر او از خانه‌اش به درآيد سپس مرگش دررسد پاداش او قطعا بر خداست و خدا آمرزنده مهربان است (نساء// 100) . در اين آيه از بيان مقدار جزا و پاداش، اعراض، و به منظور عظيم جلوه دادن مقدار آن به ذکر ثواب مشترک اعمال خوب اکتفا شده است.

2.((إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا) ؛ )كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند [بدانند كه] ما پاداش كسى را كه نيكوكارى كرده است تباه نمى‌كنيم (کهف// 30) . در اين آيه نيز از بيان مقدار پاداش اعراض شده است.