دشمن مى گويد: سخنان احمد، بيهوده و نسب او پايين است.

وإن كـان أحمـد قـد جـائهم *** بـحق ولـم يـأتهـم بـالكـذب;[1]

حقاً كه احمد به سوى آنان با آيين حق آمد و آيينى دروغ نياورده است.

أرادوا قتــل أحمـــد ظـالمـوه *** وليـس بقتلهـم فيهـم زعيـم;[2]

كسانى كه بر احمد ستم كرده اند، خواستند او را بكشند، ولى براى اين كار رهبرى نداشتند.

در اشعارى كه محققان بزرگ تاريخ و حديث به ابوطالب نسبت داده اند، در آنها وى از برادرزاده خود به لفظ احمد نيز نام برده است; مانند:

لقـد أكـرم اللّه النبىّ محمّداً(صلى الله عليه وآله وسلم) *** فأكرم خلق اللّه فى الناس أحمد;[3]

خداوند پيامبر خود را گرامى شمرد از اين جهت گرامى ترين مردم در ميان آنان احمد است.

لعمرى لقد كلفت وجدا بأحمد *** وأحببته حبّ الحبيب[4] المواصل

به جانم سوگند، من در راه علاقه به احمد، رنج ها كشيده ام او را مانند دوستى كه پيوند دوستى را محكم كرده، دوست دارم.

فأصبح فينا أحمد فى أرومة *** تقصر عنه سورة المتطاول;[5]

احمد در ميان ما، از خاندان بزرگ است كه از نظر اصالت به جايى رسيده است كه كوشش كنندگان دسترسى به آن ندارند.

گذشته از اين، حسان بن ثابت، شاعر رسول خدا در بسيارى از اشعار خود كه آنها را در زمان حيات پيامبر و يا پس از درگذشت وى سروده است، پيامبر را به