توجه به اين مثال انگيزه وجود جهاد ابتدايى را در اسلام روشن مى سازد; زيرا خرده گيران (كسانى كه جهاد تعرضى را مخالف آزادى مى دانند) قبول دارند كه پرستش بت، كرنش نمودن انسان در برابر سنگ و گل و يا چوب و آتش و يا اجرام درخشنده آسمانى، انحراف از مسير صحيح فطرت و عقل انسانى است; چون چه انحرافى بالاتر از اين كه انسان در برابر موجودات بى شعور، كه ساخته و پرداخته خود اوست، يا براى او آفريده شده اند، زبون و بيچاره شود و به موازات اين انحطاط فكرى، انواع خرافات و موهومات، كه زنجيره هاى فكر انسانى اند، پيدا شده و اختلاف و دو دستگى در اجتماع بشر بر اثر تعدد خدايان مصنوعى پديد مى آيد و مسئوليت هاى درونى و باطنى كه پرورش دهنده فضايل عالى انسانى و سجاياى اخلاقى است، از بين مى رود.

از اين نظر پيامبر اسلام در راه آزادساختن بشر از چنگال بت پرستى از وسايل گوناگون استفاده كرد و گروه هايى را براى جلوگيرى از بت پرستى و ويران كردن بتكده ها اعزام نمود و با توجه به مثال ياد شده، و اين كه برخى از مردم سود و زيان خود را تشخيص نمى دهند، هرگز نمى توان چنين اقدام خردمندانه اى را مخالف اصول آزادى دانست.

حتى يكى از وظايف مسلمانان پس از فتح مكه اين بود كه به اطراف عربستان رفته، بت خانه ها را ويران سازند و بت ها را بشكنند و روزى كه مكه فتح گرديد اعلان شد هر كس بتى در خانه دارد بشكند.[1]

2. تأثير قلم و بيان محدود است

تأثير بيان و گفتار هر چه باشد محدود است. جاى شك نيست كه قلم و