انگيزه تشريع جهاد ابتدايى

انگيزه تشريع جهاد ابتدايى در اسلام، در صورتى روشن مى شود كه از نزديك واقعيت اين مكتب جهانى را لمس كرده و به نقش آن در اصلاح اجتماع و هدف هاى عالى آن، واقف گرديم.

دو اصل است كه مى توان آن را اساس دعوت اسلام شمرد و اسلام به هيچ قيمت حاضر نيست اين دو اصل را ناديده بگيرد:

1. آزاد ساختن بشر از پرستش هر نوع معبود جز خداوند، و در حقيقت اين مطلب اساس تمام شرايع آسمانى نيز هست و هر پيامبرى كه مى آمد اساس دعوت او را جمله (...ما لَكُمْ مِنْ إِله غَيْرُهُ...);[1] «براى شما معبودى جز او نيست» تشكيل مى داد.

اسلام به همه جهانيان اعلام كرده كه، معبودى در صفحه هستى جز خدا نيست و خداى آسمان و زمين يكى است، چنان كه مى فرمايد: (وَهُوَ الَّذِى فِى السَّماءِ إِلهٌ وَفِى الأَرْضِ إِلهٌ...); يعنى معبود [2]آسمان وزمين اوست.

2. روى زمين بايد حكم خداوند، حاكم باشد و جز اراده و قوانين و شرايع او نبايد چيز ديگرى بر افكار و قلوب اجتماع حكومت كند و هر نوع حكومت و تشريع و قانون گذارى كه از قوانين آسمانى الهام نگيرد، ملغا و بى اثر خواهد بود و اسلام در صورتى تمام كتب و شرايع پيامبران گذشته را به رسميت مى شناسد، كه پيروان آنها، عملاً از آنها الهام بگيرند و احكام آنها را بازيچه افكار و تمايلات و منافع مادى خود قرار ندهند و انحراف از اين اصل را نوعى پرستش غير حق دانسته و به عموم اهل