ماوراء طبيعت تشكيل مى دهد كه در اصطلاح قرآن «جهان غيب» ناميده مى شود. همان طور كه پديده هاى مادى به اذن خداوند در يكديگر تأثير مى گذارند، همچنين موجودات غيبى نيز در جهان طبيعت به اذن الهى مؤثر مى باشند، و به تعبير ديگر: وسايط فيض الهى اند. قرآن كريم تأثيرگذارى فرشتگان الهى را در حوادث جهان طبيعت يادآور شده است، آنجا كه مى فرمايد:

(فَالمُدَبِّراتِ أَمْراً) (نازعات/5) :سوگند به تدبيركنندگان امور جهان خلقت.

(وَ هُوَ القاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ يُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً)(انعام/61): اوست قاهر بر بندگانش، و نگهبانانى را بر شما مى فرستد.

از آيات روشن فوق، نتيجه مى گيريم كه جهان آفرينش ـ اعم از طبيعت و ماوراء طبيعت ـ با نظام سببيت حاكم بر آن، قائم به مشيت الهى و وابسته به او است.

اصل دهم

جهان يك واقعيت هدايت شده است و تمام ذرات جهان، در هر مرتبه اى هستند، به فراخور حال خود از نور هدايت برخوردارند. مراتب اين هدايت عمومى و كلى را، هدايت طبيعى، غريزى و تكوينى تشكيل مى دهد. قرآن كريم در آيات مختلف از اين هدايت تكوينى و عمومى يادكرده كه يكى از آنها را مى آوريم:

(رَبُّنَا الّذي أعطى كُلَّ شَيء خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى)(طه/50): پروردگار ما كسى است كه آفرينش هر چيزى را به او داد، آنگاه آن را هدايت نمود.