الإِنْسُ والجنُّ على أَنْ يَأْتُوا بِمثلِ هذَا القُرآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض ظَهيراً)(اسراء/88):بگو اگر انس وجن دور هم گرد آيند كه كتابى مانند اين قرآن بياورند، نمى توانند نظير آن را بياورند، هرچند برخى از آنان به برخى ديگر يارى رسانند. قرآن در اينجا در مقام تحدّى مى گويد:اى پيامبر، بگو اگر مى توانند كتابى مثل اين قرآن بياورند، و در جاى ديگر به كمتر از اين حدّنيز تنزّل فرموده و مى گويد: بگو اگر مى توانند، مانند ده سوره و حتى يك سوره از سوره هاى قرآن را بياورند.

(قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِسُوَر مِثلِهِ مُفتَرَيات) (هود/13).

( فَأْتُوا بِسُورَة مِنْ مِثْلِهِ) (بقره/23).

مى دانيم كه، دشمنان اسلام در طول 15 قرن كه از پيدايش اين دين مى گذرد، براى ضربه زدن به اسلام از هيچ تلاشى فروگذار نكردند، وحتى از اتهام پيامبر اسلام به سحر و جنون و مانند آن باز ننشستند،ولى هرگز نتوانستند از پس مقابله با قرآن برآيند. چنانكه امروز نيز همه نوع فكر و انديشه و ادوات را در اختيار دارند ولى توان پاسخگويى به اين تحدّى قاطع و آشكار قرآن را ندارند، و اين خود گواه آن است كه قرآن، چيزى فوق سخن انسان است.

اصل هفتاد و يكم

پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم) معجزات گوناگونى داشت، كه شرح آن در كتب تاريخ و حديث ضبط شده است. امّا در آن ميان، معجزه جاويدان او كه در تمامى ادوار مى درخشد، قرآن كريم است و سرّاينكه رسول گرامى اسلام با چنين معجزه اى از ديگر پيامبران امتياز يافته، اين است كه آئين او، آئينى خاتم و جاودانه است، و آئين جاودانه نياز به معجزه اى جاودان دارد تا در هر عصر و نسلى برهان قاطع نبوت باشد، و افراد بشر در طول قرون بتوانند بدون مراجعه به