شكوفا مى نمايد.

متأسفانه برخى از افراد منفى باف و پيروان مكتب هاى نوميد كننده و برخى از شاعران و نويسندگان هم كه تحت تأثير اين طرز تفكر قرار گرفته اند محتواى فكرى خويش را در قالب نثرهاى شيوا واشعار جالب و فريبنده اى ريخته و به خورد مردم داده اند.

يكى از شاعران پارسى زبان در اين زمينه اشعارى دارد كه مطلع آن اين است:

درختى كه زشت است وى را سرشت *** اگر بر نشانى به باغ بهشت

سپس در اين زمينه داد سخن داده و از آب كوثر نيز كمك گرفته و در آخر چنين نتيجه گرفته است كه باز هم اين درخت، ميوه زشت، بار خواهد آورد.

به نظر ما اين گونه اشعار، همچون ماده سمى است كه لعاب شيرينى بر روى آن كشيده شده باشد زيرا با تزريق افكار يأس آور، توان كار و فعاليت را از جامعه گرفته وبه بهانه اين كه سرنوشتها تغيير ناپذيرند، احساس مسؤوليت را در وجود افراد مسؤول مى كشند و از بين مى برند.

درست است كه پيوسته محصول گندم، گندم، ومحصول جو، جو است و اگر نهال سيبى را بكارند حتماً درخت سيبى از آن به وجود خواهد آمد، و ميوه سيب بار خواهد آورد، امّا نبايد فراموش كرد كه اين گندم يا جو يا سيب به دست آمده، هميشه يكسان نيستند ومى توان با مواظبتهاى لازم در انتخاب زمين مناسب و كود، آبيارى به موقع و كافى ووجين كردن به جا و ... محصول