عِبادَكَ ولا يَلِدُوا إِلاّ فاجِراً كَفّاراً).[1]
«پروردگارا! بر روى زمين كسى را باقى مگذار، اگر آنان را رها كنى جز گنهكار و كافر فرزندى نمى زايند».
تأثير مسأله «وراثت» در احاديث اسلامى نيز مطرح است:
پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: هرگز با افراد ابله ازدواج نكنيد، زيرا مصاحبت آنها مايه بدبختى و ميوه ازدواج جز تباهى فرزند چيزى نيست.[2]
امير مؤمنان (عليه السلام)مى فرمايد:
«حُسْنُ الأَخْلاقِ بُرهانُ كَرَمِ الأَعْراقِ».[3]
«اخلاق زيبا، نشانى زيبايى ريشه ها است».
امير مؤمنان (عليه السلام)در فرمان خود به استاندار مصر چنين مى نگارد:
«ثُمَّ الْصَقْ بِذَوِى الأحسابِ وَأَهْلِ البُيُوتاِتِ الصّالِحَة وَالسَّوابِقِ الْحَسَنَة ثُمَّ أَهْلِ النَّجْدَةِ وَالشُّجاعَةِوَالسَّخاءِ وَالسَّماحَةِ فَإِنَّهُمْ جِماعٌ مِنَ الْكَرَمِ وَشُعَبٌ مِنَ الْعُرْفِ».[4]
«براى اداره كشور افرادى را برگزين كه از خانواده هاى شريف و اصيل و خوشنام باشند آنان كه سابقه نيكو داشته ودلاور و شجاع و مهربان و بخشنده مى باشند، زيرا چنين كسانى جامع صفات ارجمند و شاخ و برگهاى درخت نيكويى هستند».
و براى انتخاب كارمندان چنين دستور مى دهد:
«وَتَوَخَّ مِنْهُمْ أَهْلَ الْتَّجْرِبَةِ وَالحَياءِ مِنْ أَهْلِ الْبُيُوتاتِ الصّالِحَةِ وَالقدم في