در روايت است امير مؤمنان (عليه السلام) فرمود:

«لا يزال الناس بخيرها ما تقاوثوا وإذا استووا هلكوا».[1]

«تا مردم با هم متفاوتند در خير و رفاه اند ولى هنگامى كه يكسان شوند زندگى آنان مى پاشد».

3. درباره فقر و نارسايى

خداى دادگر سفره نعمتى را به نام طبيعت گسترانيده و روزى همه افراد را در آن پديد آورده است چيزى كه هست بايد فرد از طريق فعاليت و كار بر روزى خدا دادى دست يابد.

البته نوع فعاليت نسبت به مرحله عمر متفاوت است فعاليت كودك شيرخوار، مكيدن پستان و تلاش جوان نيرومند، كار و سخت كوشى است.

بنابراين فقر و بدبختى معلول تقسيم الهى نيست بلكه نتيجه نظام ظالمانه اجتماعى است كه گروهى از پرخورى رنج ببرند و گروهى ديگر از گرسنگى، اگر در جهان نظام عادلانه حاكم بود، همه در زندگى آبرومندى برخوردار بودند.

آمارها گواهى مى دهند در فصلى ميليون ها بشر در شرق آسيا و آفريقا از گرسنگى جان مى سپارند و در همان فصل دولتهاى سرمايه دارى به خاطر حفظ قيمت گندم، مبالغ زيادى از آن را آتش مى زنند.