اعمال» معرفى شده است چنان كه مى فرمايد:

(وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِ آياتِنا وَلِقاءِ الآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ هَلْ يُجْزَونَ إِلاّما كانُوا يَعْمَلُونَ) .[1]

«كسانى كه آيات الهى و لقاى قيامت را تكذيب نمودند اعمالشان حبط گرديده است آيا به چيزى غير از آنچه انجام داده اند، مجازات مى شوند؟».

در اين جا دو احتمال است: يكى اين كه تكذيب و انكار معاد، خود عاملى مستقل براى حبط عمل نخواهد بود، زيرا در آياتى كه تكذيب يا كفر ورزيدن به معاد عامل حبط عمل معرفى شده، تكذيب آيات الهى وكفر ورزيدن به آنها نيز ذكر شده است، و تكذيب آيات الهى در حقيقت به تكذيب وكفر به توحيد و نبوت باز مى گردد.

ولى اين احتمال هم هست كه تكذيب يا كفر ورزيدن به معاد، خود عامل جداگانه اى باشد و ذكر آن در كنار تكذيب آيات الهى و كافر شدن به آنها، با اين مطلب كه خود، عامل جداگانه اى براى احباط باشد، منافاتى ندارد.