اين گروه، به خدا عقيده دارند، ولى اعتقادى متزلزل و توأم با نوعى شك و ترديد كه قرآن كريم، از آن به عنوان (فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ...) [1] ياد مى كند. قرآن نخست از طرح دوستى با يهود و نصارى نهى كرده مى فرمايد:

(...وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ...) .[2]

«هر كس ازمسلمانان آنان را دوست بدارد، از آنان خواهد بود».

سپس در باره گروهى كه از اين فرمان سرپيچى كرده و به خاطر پاره اى ملاحظات دنيوى با آنان پيوند دوستى برقرار مى نمايند، چنين مى فرمايد:

(فَتَرى الَّذينَ فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسارِعُونَ فيهِمْ...) .[3]

«مسلمانان بيمار دل را مى بينى كه با شتاب با آنان پيوند دوستى برقرار مى كنند».

آنگاه در آيه اى ديگر، از سرانجام شوم و نكبت بار آنان، اين گونه خبر مى دهد:

(وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا ءَهؤلاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خاسِرينَ) .[4]

«مؤمنان مخلص،(به مؤمنان بيمار دل) مى گويند: آيا اين گروه(اهل كتاب) همانها نيستند كه براى شما سوگند ياد مى كردند كه با شما خواهند بود(و شما را يارى خواهند كرد؟پس چرا در اين هنگام كه شما به ذلت و خوارى گرفتار شده اى د، شما را يارى نمى كنند؟)كارهاى آنان باطل گرديده و زيانكار شدند».

بيماردلان چه كسانى هستند؟

در باره اين كه مقصود از انسانهاى بيماردل(مريض القلب) در قرآن