نيست، يعنى چون عمل زشتى وجود ندارد، نمى تواند صورت كمالى نفس را دگرگون سازد و آثار سعادت آفرين آن صور را از ميان ببرد.[1]

6. عوامل احباط [2] در قرآن

عوامل احباط در قرآن عبارتند از:

1. ارتداد پس از ايمان

(...وَمَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دينِهِ فَيَمُتْ وَهُوَ كافِرٌ فَأُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالهُمْ فِى الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَأُولئِكَ أَصْحابُ النّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ).[3]

«هر كس راه ارتداد را پس از ايمان در پيش گيرد و به همان حالت بميرد، اعمال او در دنيا و آخرت باطل مى گردد و آنان براى هميشه در آتش خواهند بود».

2. شرك مقارن با عمل نيك

گروهى از مشركان تصور مى كردند كه محور پاداش، عمل نيك است، از هر فاعلى كه سر بزند. و از اين جهت، به هنگام تعمير «مسجدالحرام» در انتظار پاداش بودند. قرآن در پاسخ آنان يادآور مى شود كه در مسأله پاداش، علاوه بر زيبا بودن عمل، ايمان به خدا نيز شرط است. و در حقيقت علاوه بر