بسته به جهان بالا است. آنها هميشه، همچنان كه معصوم فرموده است «خدا را آنچنان عبادت كن مثل اين كه تو او را مى بينى، كه اگر تو او را نبينى، او تو را مى بيند» مراقب اين حقيقتند.

آنها هميشه متوجه او هستند و به تمام معنى رو به سوى او دارند، كه هرگاه لحظه اى از اين حالت غافل شوند، و كارهاى مباحى از قبيل خوردن و آشاميدن آنها را از اين حالت توجه باز دارد، آنها همين مقدار غفلت را براى خود گناه و خطا مى دانند، و از خدا طلب آمرزش مى نمايند.

و گفته پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) كه فرمود:

«إنّهُ لَيُرانُ عَلى قَلْبِى وَإنّى أَسْتَغْفِرُ بِالنَّهارِ سَبْعينَ مَرَّةً» وجمله معروف «حَسناتُ الأَبْرارِ سَيِّئاتُ الْمُقَرَّبينَ» و نظاير اينها اشاره به همين واقعيت است كه ما توضيح داديم.[1]

9. آيا توبه مشرك پذيرفته مى شود؟

مشرك ، از نظر قرآن به كسى گفته مى شود كه در يكى از مراحل توحيد براى خدا شريك وهمتايى قائل شود و قرآن در دو مورد يادآور مى شود كه خدا از همه گناهان مى گذرد جز گناه شرك آنجا كه مى فرمايد:

(إِنَّ اللّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدِ افْتَرى إِثْماً عَظِيماً) .[2]

«خدا شرك را نمى بخشد و پايين تر از آن را براى هر كس كه بخواهد، مى آمرزد و هر