و نيز پيامبر فرمود: «الشفعاء خمسة... ونبيّكم وأهل بيت نبيّكم».[1]

«شفاعت كنندگان پنج نفر هستند...4. پيامبر شما، 5. اهل بيت پيامبرتان».

و همچنين از روايت هاى شماره 56، 80 و91 بر مى آيدكه مقصود از «اهل بيت پيامبر» امامان معصوم هستند كه داراى مقام شفاعت مى باشند».[2]

7. پيامبران الهى

قرآن مجيد مى فرمايد:

(وَقالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ* لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَولِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ* يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْديهِمْ وَما خَلْفَهُمْ وَلا يَشْفَعُونَ إِلاّ لِمَنِ ارْتَضى وَهُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ) .[3]

«وگفتند خداوند فرزند براى خود اختيار كرده است (آنان را كه آنها فرزند خدا پنداشته اند مانند فرشتگان و عيسى (عليه السلام) ) بندگان گرامى خدا هستند، و هرگز در گفتار بر اوسبقت نمى گيرند و به فرمان او عمل مى كنند خداوند ازپيش رو وپشت سر آنها آگاه است و آنان جز درباره كسانى كه مورد پسند خدا باشند شفاعت نمى كنند».

چون عيسى (عليه السلام) از كسانى است كه مسيحيان او را فرزند خدا پنداشته اند از اين رو او يكى از مصاديق اين آيه مى باشد كه مقام شفاعت را دارا است.