responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : منشور جاويد نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر    جلد : 8  صفحه : 402

عند اللّه فليطلب إلى اللّه أن يرضى عنه».[1]

«بدانيد كه هيچكس براى شما سودى ندارد نه فرشته مقرّب نزد خدا، و نه پيامبر مرسل او و نه افراد ديگر، پس هر كس دوست دارد كه شفاعت شفاعت كنندگان براى او سودمند باشد پس از خدا بخواهد كه از او راضى شود».

يعنى عمل صالح انجام دهد تا مورد شفاعت شفاعت كنندگان قرار گيرد.

86. امام صادق (عليه السلام) فرمود: «إذا كان يوم القيامة بعث اللّه العالم والعابد فإذا وقفا بين يدى اللّه عزّ وجلّ قيل للعابد انطلق إلى الجنّة وقيل للعالم قف تشفع للنّاس بحسن تأديبك لهم».[2]

«روز قيامت كه عالم و عابد محشور مى شوند هنگامى كه در پيشگاه الهى مى ايستند به عابد گفته مى شود برو به سوى بهشت، و به عالم و دانشمند گفته مى شود بايست آنهايى را كه تعليم و تربيت كرده اى شفاعت كن».

87. امام صادق (عليه السلام) در تفسير آيه :(لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَة إِلاّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمن عَهْداً)فرمود: «لا يشفع ولا يشفع لهم ولا يشفعون إلاّ من أذن له بولاية أمير المؤمنين والأئمّة من بعده فهو العهد عند اللّه».[3]

«كسى شفاعت نمى كند، و براى كسى شفاعت نمى شود، و از كسى شفاعت پذيرفته نمى شود، مگر اين كه ولايت اميرالمؤمنين و فرزندان معصوم او را دارا باشد و آن است «عهد» نزد پروردگار».

88. امام صادق (عليه السلام) در ضمن حديثى فرمود: «يا معشر الشيعة فلا


[1] بحار:8/56; به نقل از عيون أخبار الرضا ، و شايد معنى روايت اين باشد: «بايست، وبه پاداش زحماتى كه در دنيا براى تربيت مردم كشيده اى مردم را شفاعت كن».
[2] تفسير قمى، ص 417.
[3] كافى:5/469 و من لا يحضره الفقيه:4/28.
نام کتاب : منشور جاويد نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر    جلد : 8  صفحه : 402
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست