ولى بايد توجه نمود كه: هدف از استدلال به اين آيات اين است كه ثابت كنيم كه چنين درخواستى از پيامبر و ديگر اولياى خدا، شرك و مخالف مبانى مسلّم اسلام نيست، زيرا اگر شرك بود حيات و ممات در آن تأثيرى نداشت امّا اين كه طلب شفاعت از يك ميت چه سودى دارد، اين اشكال جداگانه اى است كه در ضمن بيان استدلالات وهابى ها به گونه اى از آن پاسخ خواهيم گفت.

صحيح بخارى بابى دارد تحت عنوان:

«اذا إسْتَشْفَعُوا إلى الإمامِ ليَسْتَسْقِى لَهُمْ لم يردَّهم».

«هنگامى كه مردم از امام خود درخواست شفاعت كردند كه براى آنان باران بطلبد نبايد درخواست آنان را رد كند».

و نيز بابى دارد تحت عنوان:

«إذا استشفعَ المشركونَ بالمسلمينَ عند القَحْطِ».

«هنگامى كه گروه مشرك در موقع قحطى به مسلمين طلب شفاعت نمايند».[1]

دلايل قائلان به تحريم درخواست شفاعت

اكنون وقت آن فرا رسيده است كه دلايل مخالف را به دقت مورد بررسى قرار دهيم، آنان با دلايل گوناگون درخواست شفاعت از شافعان را در اين جهان تحريم كرده اند.