شيئاً إلاّ شفعهم اللّه فيه».

«هرگاه مسلمانى بميرد و بر جنازه او چهل مرد كه شرك نمىورزند نماز بگزارند خداوند شفاعت (دعاى) آنها را درباره وى مى پذيرد».[1]

در اين حديث دعا كننده به عنوان شافع معرفى شده است.

در حديث ديگر چنين مى فرمايد: «هرگاه صد نفر بر جنازه كسى نماز بگزارند و همه آنان در حقّ اوشفاعت كنند(دعا نمايند) خداوند شفاعت آنها را مى پذيرد».[2]

حالا اگر كسى در حال حيات خود از چهل دوست با وفايش بخواهد كه پس از مرگش براى نماز خواندن بر جنازه وى حاضر گردند و در حقّ وى دعا نمايند در واقع از آنها طلب شفاعت كرده و مقدمات شفاعت بندگان خدا را فراهم كرده است.

2. احاديث اسلامى و سيره صحابه

محدث معروف «ترمذى» نويسنده يكى از صحاح اهل تسنن از انس نقل مى كند:

«سألت النبى أن يشفع لى يوم القيامة فقال: أنا فاعل قلت: فأين أطلبك؟ فقال: على الصراط...».[3]

«انس مى گويد : از پيامبر درخواست كردم كه در روز قيامت در حقّ من شفاعت كند وى پذيرفت وگفت شفاعت خواهم كرد گفتم: كجا تو را پيدا كنم؟ فرمود: كنار "صراط"...».