responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : منشور جاويد نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر    جلد : 8  صفحه : 337

پيامبر اسلام و ديگر پيامبران و فرشتگان و اوليا در روز رستاخيز حق شفاعت دارند ولى بايد شفاعت را از مالك شفاعت و اذن دهنده آن كه خدا باشد، خواست وگفت: پروردگارا پيامبر و ديگر بندگان صالح خود را در روز قيامت شفيع ما قرار بده ولى ما حق نداريم بگوييم: اى پيامبر خدا از تومى خواهيم در حقّ من شفاعت بنمايى، زيرا شفاعت چيزى است كه جز خدا كسى بر آن قادر نيست، هرگاه چنين چيزى را از پيامبر كه در برزخ بسر مى برد بخواهى به دام شرك افتادى.[1]

وهابيها با دلايل پنجگانه اى درخواست شفاعت از شافعان راستين را تحريم كرده و درخواست كننده را مشرك وعمل او را شرك مى نامند.

ما پيش از آن كه دلايل آنان را رسيدگى كنيم خود مسأله را از نظر كتاب و سنت و عقل مورد بررسى قرار داده و از خدا مى خواهيم كه ما را در اين بحث از انديشه هاى ناروا باز دارد.

دلايل جواز درخواست شفاعت از اولياى خدا

1. درخواست شفاعت همان درخواست دعا است

شفاعت پيامبر گرامى و ديگر شافعان راستين جز دعا و نيايش به درگاه الهى چيز ديگرى نيست، و در سايه قرب و مقامى كه آنان در پيشگاه خدا


[1] متن عبارت رساله دوم، «الهدية السنية» ص 42، چنين است:
پس از يادآورى مقام شفاعت براى پيامبر و اوليا مى گويد: بايد بگوييد:
«اللّهمّ شفّع نبيّنا محمّداً فينا يوم القيامة أو اللّهمّ شفّع فينا عبادك الصالحين أو ملائكتك أو نحو ذلك ممّا يطلب من اللّه لا منهم فلا يقال يا رسول اللّه أو يا ولى اللّه أسألك الشفاعة أو غيرها ممّا لا يقدر عليه إلاّاللّه فإذا طلبت ذلك فى أيّام البرزخ كان من أقسام الشرك».
نام کتاب : منشور جاويد نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر    جلد : 8  صفحه : 337
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست