گناهان از نظر اين كه همگى عصيان و تمرد است و تخلف از رسم بندگى مى باشند، با هم فرقى ندارند، در اين صورت چرا برخى از گنهكاران مورد شفاعت قرار گيرند، و برخى ديگر قرار نگيرند و يا بعضى گناهان بخشيده شود بعضى ديگر بخشيده نشود.

خلاصه معنى مجرم اين است كه گام از مرز بندگى بردارد، و به رسوم بندگى عمل نكند، و همه افراد مجرم در اين موضوع يكسانند، در اين صورت چرا بايد برخى مشمول شفاعت بشوند، و برخى ديگر محروم گردند؟

پاسخ

درست است كه همه مجرم ها وجرم ها، از نظر به هم زدن مرز بندگى يكسان و يكنواختند، و هر دو گروه خدا را نافرمانى مى كنند ، امّا خود جرم داراى مراتب مختلفى است كه به خاطر همين اختلاف مراتب، كيفرهاى گوناگونى را به دنبال دارند.

مثلاً آتش زدن دستمال مغازه دارى جرم و گناه است، و آتش زدن يك كارخانه نيز جرم و نافرمانى مى باشد امّا اين كجا و آن كجا، جريمه اولى پرداخت بهاى آن است دومى علاوه بر پرداخت بهاى كالاهاى سوخته شده، زندان است و احياناً....

همانطور كه جرم داراى درجات گوناگونى است، همچنين مجرم ها نيز از نظر روحيه و دنائت وپستى، شرارت و هرزگى درجات گوناگونى دارند. در اين صورت تبعيض ميان مجرم ها وجرم ها، تبعيض ناروا و غير منطقى نخواهد بود.

انتقاد كننده، تنها به يك نقطه توجه كرده و مى گويد: مجرم به طور مطلق از مرز بندگى تجاوز مى نمايد و هر جرمى نيز تجاوز به حقوق الهى است چرا ميان مجرم ها وجرم ها تفاوتى پديد آيد.