امير مؤمنان (عليه السلام) در نخستين خطبه نهج البلاغه مى فرمايد:

«و وتَّد بالصُخُور مَيَدان أَرضه».

«زمين را با كوه از لرزش بازداشت».

و در برخى از سخنان اميرمؤمنان كوهها به لنگر كشتى نيز تشبيه شده چنانكه مى فرمايد:

«وعدّل حركاتها بالراسيات من جلاميدها».[1]

«حركات زمين را وسيله لنگرهايى از سنگ تعديل نمود».

و در آيه مورد بحث از كوهها به لفظ «رواسى » تعبير آورده كه جمع «راسيه» به معنى لنگر است.

در زبان عرب گفته مى شود:

«راستْ السفينة» أى وقفتْ على الأنجر.

يعنى روى لنگر ايستاد و «انجر» همان معرب« لنگر» است.

حالا مقصود از اين حركات ناموزن چيست كه كوهها نقش تعديل كننده آن را دارند، فعلاً براى ما مطرح نيست، مهم همان است كه امير مؤمنان (عليه السلام) در سخن گذشته خود بر آن اشاره كرد و فرمود:«وعدّل حركاتها بالراسيات من جلاميدها»: حركات زمين را وسيله لنگرهايى از سنگ تعديل كرد.

3. وجود جاندار، جلوه سوم از عدل

يكى ديگر از مظاهر عدل تكوينى وجود جاندار در روى زمين است چنانكه مى فرمايد:(وَبَثَّ فِيها مِنْ كُلّ دابّة) پيدايش حيات در روى زمين در