خاندان على(عليه السلام) در سرزمين مباهله

هر چند بحث ما در باره آيات مربوط به امامت به پايان رسيد ولى به عنوان تكميل آياتى كه سند فضيلت خاندان رسالت است در اين جا مى آوريم و به تفسير اجمالى آنها مى پردازيم:

1. آيه مباهله

(فَمَنْ حاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُل تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَنِساءَنا وَنِساءَكُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللّهِ عَلى الْكاذِبين) .[1]

«هر كس با تو پس از آنكه آگاه شدى، به مجادله برخيزد بگو بياييد تا بخوانيم فرزندان خود و فرزندان شما را، زنان خود و زنان شما را، و جانهاى خود و جانهاى شما را و لعنت خدا بر گروه دروغگو بفرستيم».

مفسران مى نويسند: پيامبر اسلام به موازات مكاتبه با سران دول جهان، و مراكز مذهبى، نامه اى به اسقف نجران «ابو حارثه» نوشت و طىّ آن نامه ساكنان «نجران» را به آيين اسلام دعوت نمود، اينك مضمون نامه آن حضرت:

«به نام خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب(اين نامه اى است) از محمد پيامبر و رسول خدا به اسقف «نجران»: خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب و