«آنان مى گويند اگر به مدينه بازگشتيم عزيزان ذليلان را بيرون مى كنند».
و گوينده سخن، عبد اللّه بن ابىّ زعيم منافقان بود.
و همچنين آيات ديگر كه در آنها صيغه جمع به جاى مفرد به كار رفته است.[2]
بنابراين استعمال صيغه جمع در مورد مفرد اشكال نخواهد داشت.
مسلماً به كار بردن صيغه جمع در مورد مفرد بى نكته نخواهد بود و در آيات ياد شده نكته آن روشن است وشايد علت آن در آيه اين است كه عواطف منافقان بر ضد امام تحريك نشود و بدانند كه اين يك قانون كلى است و امكان دارد افراد و مصاديق فراوان پيدا كنند كه فعلاً مصداق آن على بن ابى طالب است.
زمخشرى در كشاف خود نكته ديگرى نيز ياد مى كند، و آن اين كه: با آوردن صيغه جمع مى خواهد علاقه افراد را بر اين كار تحريك كند، و آنها بكوشند خود را به حد كمال برسانند.[3]
[1] منافقون/8. [2] مانند آيه يكم از سوره ممتحنه كه مى فرمايد: (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّى وَعَدوَّكُمْ أَولياءَ...) مفسران مى گويند: مقصود از افراد با ايمان خاطب بنى ابى بليعه است. [3] كشاف:1/247.
نام کتاب : منشور جاويد نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر جلد : 8 صفحه : 138