نمايندگان خدا روى زمين هستند اما اگر حسن و قبح عقلى را انكار كنيم احتمال اين كه خداوند معجزه را در اختيار دروغگو گذارده است قابل دفع نيست، چون قبيح بودن اين عمل براى خدا ثابت نشده است و عقل نيز توان درك اين مطلب را ندارد. حتى اگر خود پيامبران اين سخن را از جانب خدا نقل كنند، ما علم به صحت گفتار آنان نداريم، زيرا هنوز قبح كذب ثابت نشده است.

اين دلايل سه گانه كه روشنترين دلايل قائلان به حسن و قبح است، وجدان هر انسانى را قانع مى سازد. چيزى كه مهم است بايد دلايل منكران حسن و قبح عقلى را نيز بررسى كنيم.

آنان با بيانات مختلفى منكر يك چنين علمى وجدان روشن شده است اينك به نقل گفتار آنها پرداخته است آنگاه نظر قرآن را در اين مورد مطرح مى كنيم:

1. اگر بديهى بود همه در آن يكسان بوده اند

اگر حسن و قبح يك رشته افعال، بديهى بود، لازم بود در رديف قضاياى بديهى قرار گيرند، مانند اين كه كل از جزء بزرگتر است وحال آن كه قضيه زيبايى عدل و زشتى ظلم در پيشگاه عقل با قضيه ياد شده يكسان نيست، به گواه اين كه دومى مورد اتفاق، ولى اولى مورد اختلاف است.

پاسخ: وجود تفاوت ميان دو قضيه بديهى، گواه بر بديهى نبودن آن نيست، زيرا قضاياى بديهى، اقسام ششگانه دارد كه همگى از نظر بداهت در يك درجه نيستند، مثلاً گزاره :ماه نور خود را از آفتاب مى گيرد جز بديهيات به شمار مى رود در حالى كه از نظر بداهت به پايه «كل از جزء بزرگتر است» نمى رسد.