جامع الشرايطى را به مسلمين معرفى كند، حالا خواه اين فرد على (عليه السلام) باشد يا فرد ديگر.

سخن در اين جا درباره خلافت شخص معين مطرح نيست، بلكه موضوع به صورت كلى مورد بررسى قرار مى گيرد، اينك تحليل موضوع، از طرق گوناگون:

1. خطر مثلث

روزى كه پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) ديده از جهان بربست، دولت جوان اسلامى را سه دشمن بزرگ از سه طرف احاطه كرده و پيوسته در فكر براندازى حكومت اسلامى بودند.

اين سه دشمن عبارت بودند از:

1. امپراتورى روم شرقى (شامات و فلسطين).

2. امپراتورى ايران.

3. ستون پنجم(منافقان داخلى).

در اهميّت خطر دشمن نخست كافى است كه پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) در سال هشتم نيروى عظيمى را براى مقابله با لشكر روم اعزام كرد و در اين جنگ سه فرمانده سپاه اسلام يكى پس از ديگرى جام شهادت نوشيده و لشكر شكست خورده اسلام به مدينه بازگشت، براى جبران شكست، پيامبر در سال نهم با ارتش سنگين، قريب به سى هزار نفر با تجهيزات خاصى تا سرزمين تبوك رفت و اثرى از دشمن مشاهده نكرد، و راه را براى ادامه دفاع از كيان اسلام هموار ساخت و در آخرين روزهاى درگذشت خود ارتشى را به فرماندهى «اسامة بن زيد» آماده ساخت و اصرار ورزيد كه هر چه زودتر مدينه را ترك گويند و در مرز روم متمركز شوند.