تفسير آيات

انسانها در طول تاريخ نسبت به دعوت پيامبران به دو گروه تقسيم مى شدند، گروهى كه اكثريت جامعه انسانى را تشكيل مى داد، به نداى پيامبران پاسخ منفى گفته و در نتيجه معاد را نيز انكار مى كردند و گروهى كه دعوت انبيا را پذيرفته و سرانجام معاد را پذيرا بودند.

عرب معاصر با زمان پيامبر اسلام نيز به همين دو گروه تقسيم مى شد اكثريت جامعه عرب، مشرك بوده و به خاطر اعراض از پرستش حق، به پرستش مخلوق گرايش يافته و خود را از اعتقاد به معاد بى نياز مى دانستند در حالى كه اقليتى به نام (احناف) معاد را پذيرفته و شيوه عقيده آنان همان آيين ابراهيم بوده است.

علاوه بر اين گروه، جامعه يهود و نصارى نيز به نوعى معاد را پذيرفته بودند.

بدون شك انكار منكران معاد، داراى انگيزه هاى خاصى بوده است در آياتى از قرآن عوامل و انگيزه هاى انكار آنان بيان شده است و ما در اين بحث مى خواهيم با رجوع به آيات قرآن اين عوامل و انگيزه ها را باز شناسيم.

انگيزه هاى واقعى انكار معاد

انگيزه واقعى انكار گروههاى مخالف، با شبهات و مستمسكات آنان كاملاً متفاوت است در حقيقت آنان انگيزه هايى داشتند و شبهاتى، و به دنبال انگيزه ها، دست به طرح شبهات، و تشكيكات مى زدند. دقت در آيات مى تواند ما را به جداسازى انگيزه هاى واقعى، از علل ظاهرى (شبهات)