ج: به پروردگار خود شرك نمىورزند:(...بِرَبِّهِمْ لا يُشْرِكُونَ) .
د: وظايف مالى خود را انجام مى دهند:(...يُؤْتُونَ ما آتَوا) .
هـ: خوف خدا را پيوسته در دل دارند:(...وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ) .
و: اين ترس به خاطر اين است كه ايمان به معاد دارند:(أَنَّهُمْ إِلى رَبِّهِمْ راجِِعُونَ) .
آنگاه قرآن مركز ومبدأ اين صفات معنوى را يادآور مى شود و مى فرمايد:
(أُولئِكَ يُسارِعُونَ فِى الْخَيْراتِ وَهُمْ لَها سابِقُونَ) .[1]
«آنان در انجام كارهاى خير شتاب نموده و در انجام آن از ديگران سبقت مى گيرند».
تا اينجا با ويژگى هاى دنيوى سابقان آشنا شديم اكنون لازم است جايگاه اخروى آنان را كه در واقع نتيجه همين خصلتهاى فكرى و روحى و عملى است، يادآور شويم:
جايگاه سابقون در آخرت
به خاطر پيشتاز بودن در انجام كارهاى نيك، نزديكترين افراد به خدا به شمار مى آيند و قرآن از اين مقام به عنوان«مقربان» ياد مى كند آنجا كه مى فرمايد:
(أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ) .[2]
البته مقربان درگاه الهى علاوه بر سابقون بر گروه ديگر نيز اطلاق مى شود مانند فرشتگان كه از قلمرو بحث فعلى ما بيرون است.