6.«امروز كسى قادر بر رساندن سود يا زيان به ديگرى نيست، و به ستمگران مى گوييم عذاب دوزخ را كه انكار مى نموديد، بچشيد».

7.«دوستان (در دنيا) امروز برخى دشمن برخى ديگرند مگر متقيان».

8.«روز قيامت ميان شما و خويشاوندان و فرزندانتان جدايى مى افتد، و آنان به شما سود نخواهند رساند».

9.(«رستاخيز) روزى است كه انسان، از برادر، مادر، پدر، زن و فرزندان خود مى گريزد و براى هر يك از آنان امرى است كه توجه به آن او را از توجه به ديگران بى نياز نموده است(هركس به فكر خويش است)».

10.«روزى كه فردى براى فرد ديگر قادر به انجام هيچ كارى نيست، و كسى جز خداوند مالك امر وفرمان نيست».

11.«مجرمان(از روى تمسخر) به مؤمنان مى خندند، و هرگاه مؤمنان از مقابلشان بگذرند، با ديده تحقير واستهزا به آنان مى نگرند، هرگاه گروه كافر به سوى خاندان يا همكيشان خود برمى گردند، شادمان و خندانند، و هرگاه مؤمنان را مى بينند مى گويند آنان از طريق صواب گمراهند».

12.«در اين روز(قيامت) مؤمنان به كافران مى خندند، و از جايگاه مخصوص خود به عذاب كافران مى نگرند و مى گويند: اين عذابها نتيجه همان كارهايى است كه در دنيا انجام مى دادند(و از آن جمله مؤمنان را به استهزا مى گرفتند و...)».

تفسير آيات

بحثهاى مربوط به مسأله معاد و رستاخيز متفاوتند، برخى را مى توان برپايه برهان عقلى به روشنى اثبات كرد مانند مسأله«امكان معاد» و«لزوم رستاخيز» و برخى ديگر را فقط از طريق وحى مى توان اثبات نمود.

دسته دوم نيز دوگونه اند:

1. مسايلى كه عقل انسان مى تواند به گونه اى به چگونگى آنها دست