در پاسخ مى گويد:

«أَنَا رَأْيُكَ الحَسَنُ الَّذى كُنْتَ عَلَيْهِ وَعَمَلُكَ الصّالِحُ الَّذى كُنْتَ تَعْمَلُهُ».

«من نيت يا عقيده پسنديده و عمل شايسته تو مى باشم آنگاه درباره انسان كافر هم يادآور مى شود كه او نيز عقيده باطل و كردار زشت خود را به صورت زشت روترين انسان مشاهده مى كند».[1]

6. در روايت ديگر از رسول گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم) روايت شده است كه وقتى انسانها از قبرها بيرون مى آيند عملى كه انسان در دنيا انجام داده است او را همراهى خواهد كرد، زيرا اعمال او در قبر قرين و همراه او بوده است.[2]

7. در حديثى از امام صادق (عليه السلام) نقل شده است كه فرمودند: آنگاه كه مؤمن از قبر بيرون مى آيد، مثالى نيز او را همراهى مى كند و پيوسته او را به شادمانى و كرامت بشارت مى دهد، و در مواقع و مواقف اضطراب آور او را دلدارى مى دهد تا اين كه سرانجام او را به بهشت بشارت مى دهد در اين هنگام آن مؤمن از او مى پرسد تو كيستى كه در همه اين مراحل هولناك مرا دلدارى داده و همراهى نمودى؟ در پاسخ مى گويد:

«اَنَا السُّرورُ الَّذى كُنْتَ تدْخلهُ عَلى اِخْوانِكَ فِى الدُّنيا خُلِقْتُ مِنْهُ لأُبشِّرُكَ وَأُونسَ وَحْشَتَكَ».[3]

«خداوند مرا از آن شادمانى هايى كه تو در دنيا براى برادران خود فراهم نمودى آفريده تا در اين هنگام مونس تو باشم و تو را به رحمت الهى بشارت دهم».